DWOJAKI STOSUNEK DO RZECZYWISTOŚCI
Za sprawą tych epizodów pozostałe sekwencje filmu odbiera widz już jako świat autentyczny.Ów dwojaki stosunek do rzeczywistości stwarza owo napięcie semantyczne, w* którego polu kino rozwija się jako sztuka. Aleksander Puszkin wyraził formułę przeżycia estetycznego w słowach: „Nad zmyśleniem łzami się obleję…”Zadziwiająco trafnie została tu uchwycona dwojaka natura stosunku odbiorcy do tekstu artystycznego. „Zalewa się łzami”, czyli wierzy w prawdziwość, autentyczność tekstu. Widowisko wyzwala w nim te same emocje, co rzeczywistość. Jednocześnie pamięta on, że jest to „wymysł” autora. Płakać nad wymysłem — to przecież absurd. Mogłoby się wydawać, że wystarcza tu świadomość, iż wydarzenie zos-tało zmyślone, by gotowość doznawania emocji znikła bezpowrotnie.