DWUASPEKTOWY CHARAKTER

Dwuaspektowy charakter percepcji sztuki prowadzi do tego, że im większe jest podobień­stwo bezpośrednie podobieństwo sztuki i życia — tym ostrzejsze równocześnie powinno byc u widza poczucie jej umowości. Zapomi­nając prawie, że ma przed sobą dzieło sztu­ki, odbiorca nigdy nie powinien o tym zapomi­nać c a ł k o w i c i e. Sztuka jest zjawiskiem żywym i dialektycznie sprzecznym. A to wy­maga z kolei jednakowej aktywności i jednako- wej wartości działających w niej przeciwstaw­nych tendencji. Wielu przykładów dostarcza tutaj historia kina.U zarania kinematografu ruchome przedstawieme na ekranie wywoływało u widzów uczu­cie przerażenia (kadry z nadjeżdżającym po­ciągiem) lub mdłości (ujęcia nakręcone z wyso- kosci lub za pomocą rozkołysanej kamery).