GEST I MIMIKA

Semiotyka gestu i mimiki stanowi, problem odrębny — co prawda wiąże się on z naszym tematem, ale wymaga osobnego omówienia.Dla przekształcania fotograficznych obrazów przedmiotów w znaki filmowe szczególnie waż­ne są szerokie możliwości zmiany „punktu wi­dzenia” odbiorcy w toku narracji filmowej. W sztuce nowożytnej punkt widzenia tekstu odznacza się niestałością w utworach języko­wych zwłaszcza w powieściach, i względną sta­bilnością w malarstwie i teatrze. W kinie (i to ujawnia jego istotę narracyjną) punkt widze­nia jako zasada konstruowania tekstu repre­zentuje ten sam typ, co powieściowy punkt widzenia, a nie malarski, teatralny lub fotogra­ficzny. Przy tym, jeżeli istnieją paralele mię­dzy dialogiem literackim w kinie a dialogiem w powieści i dramacie i w tym sensie jest on dla kina mniej specyficzny, to odpowiednikiem autorskiej narracji powieściowej w kinie będzie filmowe opowiadanie kształtowane przez łań­cuch kadrów.