ISTOTA NARRACJI FILMOWEJ
Samo pytanie jest co najmniej paradoksalne. Nie odpowiemy na nie od razu, musimy uciec się do pewnego okrężnego rozumowania, w rezultacie którego, być może, uściślimy i samo to pytanie.Istota kina polega na opowiadaniu. Nie jest więc rzeczą przypadku, że już w roku 1894 — przy narodzinach kinematografii — jego ideę naczelną sformułowano w patencie Williama Paula i H. G. Wellsa jako „opowiadanie zdarzeń za pomocą ruchomych obrazów” .U podstaw wszelkiego opowiadania leży akt komunikacji, który zakłada obecność:— nadawcy informacji (adresanta);— odbiorcy informacji (adresata);— kanału łączności między nimi, w którego roli mogą występować dowolne struktury zdolne takie porozumiewanie się zapewnićzarówno przewód telefoniczny, jak i język naturalny, system obyczajów, normy artystyczne lub zbiór faktów kulturowych;— przekazu (tekstu).