JEDNOCZENIE BIEGUNÓW

Jak każda naz-wa pospolita staje się w świecie mitu imieniem własnym, tak samo fotograficzne obrazy przedmiotów stają się w świecie filmo­wym przedmiotami mitu. W świecie mitu zaś przedmioty i imiona własne mają paradoksalną naturę semiotyczną: w konfrontacji z przedmio­towym poziomem świata rzeczywistego wystę­pują one jako system znaków, ale na tle bar­dziej rozwiniętych systemów semiotycznych — na tle języków ikonicznych i werbalnych — wykazują nieznakowe właściwości przedmiotów rzeczywistych.I właśnie te właściwości umożliwiają języ­kowi filmowemu jednoczenie biegunów semio­tycznych — poziomu semiotyzowanych przed­miotów oraz poziomu najbardziej rozwiniętej i skomplikowanej semiozy.