KOMIZM NIEDORZECZNOŚCI

Jeśli komizm niedorzeczności można tworzyć na zasadzie kojarzenia elementów niełączliwych, na zasadzie mechanicznego zestawiania różnorodnych elementów, to obraz spoisty, zwłaszcza tragiczny, zakłada, że elementy róż­ne i antagonistyczne z jednego punktu widze­nia, okazują się jednolite z drugiej strony — tej niespodziewanej, której odnajdywanie sta­nowi istotę odkrycia artystycznego. Jan Mukarovsky zwraca uwagę na sposób, w jaki Cha­plin strzeże widza przed utratą wrażenia jed­ności obrazu. W Światłach wielkiego miasta reżyser stawia na równi z bohaterem dwie po­staci z tego filmu, które jak gdyby zdejmują z niepodzielnego, żywego Charliego jego prze­ciwstawne oblicza. Są to: niewidoma kwiaciar­ka i pijany milioner. Oni odbierają Charliego w odmiennych perspektywach.