MINIMUM ESTETYCZNE

Minimum estetyczne; można o nim mówić wówczas, gdy   korzystanie ze sztuki jest wyraźnie poniżej potrzeb i moż- ” liwości, zaś na przeszkodzie pełnej realizacji owych potrzeb stoją warunki zewnętrzne {brak środków, zła sytuacja spo­łeczno-polityczna itp.); brak’kultury estetycznej; człowiek schodzi poniżej mini­mum estetycznego albo wtedy gdy w ogóle staje się nie­wrażliwy na piękno, albo wówczas gdy następuje defor­macja (lub nawet patologia) w zakresie kultury estetycz­nej: np. fanatyzm w zakresie gustu, swoisty „terror” zmu­szający społeczeństwo do wyznawania jakiegoś określone­go normatywnie kanonu estetycznego.