NA SCENIE TEATRALNEJ

Jeżeli na scenie teatralnej owe gra­nice mają postać pewnego rozluźnienia akcji lub przejścia do nowej akcji itp., czyli realizu­ją się w kategoriach treści, to w drukowanym tekście sztuki (który w stosunku do insceni­zacji zajmuje pozycję metatekstu, językowego opisu niejęzykowej akcji) poszczególne sceny oddzielone są od siebie graficznie: odstępami, tytułami, znakami drukarskimi itp. Mamy tu prostą analogię do podziału narracji lamowej. Zycie zagrane odróżnia od życia autentycznego rozczłonko­wanie rytmiczne. Właśnie ono stanowi podstawę podziału przekazu filmowego na kad­ry. Zarazem jednak takie rozczłonkowanie ma ukryty, spontaniczny charakter. Dopiero od mo­mentu, gdy u podstaw swojego języka kino umieściło montaż, podział na kadry stał się czynnikiem uświadomionym, bez którego twór­cy filmu nie mogą zbudować swego przesłania, a widz — właściwego odbioru.