ODERWANIE ZNAKU FILMOWEGO

Oderwanie znaku filmowego od jego bezpośrednio-materialnego znaczenia oraz przekształ­cenie go w znak ogólniejszej treści osiąga się przede wszystkim przez mocne zaakcentowanie modalności kadru. Przykładowo — przedmioty ukazane w zbliżeniu odbiera się jako metafory (w języku naturalnym występowałyby one jako metonimie). Taką właśnie rolę pełnią zdjęcia zdeformowane, np. gwałtowne powiększenie wyciągniętej ku widowni ręki. W latach dwu­dziestych kino radzieckie odkryło, że kadry montażowe zdolne są do przekształcania ob­razów przedmiotów w język pojęć abstrakcyj­nych. Całą serię tego typu eksperymentów za­proponował Siergiej Eisenstein w Październiku.