PODTRZYMYWANIE PRZEZ STRUKTURĘ

Właśnie owa podtrzymywana przez całą strukturę języka filmowego odrębność kadru stwarza ruch obustronny, czyli dążenie do przezwyciężania samodzielności kadru i włą­czenia go w bardziej złożone jednostki znacze­niowe lub też rozbicia na elementy znaczące niższych poziomów.Kadr pokonuje swoją odrębność w przebiegu czasowym dzięki montażowi. Następstwo dwóch kadrów, jak zauważyli to już teoretycy w la­tach dwudziestych, nie stanowi ich sumy, lecz jest ich zespoleniem w złożoną znaczeniową jedność wyższego poziomu.Odgraniczenie przestrzeni filmowej przez ra­mę ekranu również wytwarza skomplikowane artystyczne poczucie całości — szczególnie w następstwie zmiany planów, co stało się regułą w kinie współczesnym.