PRZYZNAWANA WARTOŚCIOWOŚĆ ESTETYCZNA

W bardziej radykalnym sformułowaniu bę­dzie to polaryzacja: jednym dziełom czy zjawiskom przyzna­na zostaje zasadnicza wartościowość estetyczna, innym zaś nie; inna możliwość to uszeregowanie dzieł w linię ciągłą od tych, które mają najniższą wartość artystyczną czy este­tyczną, aż po arcydzieła. Lecz wiadomo, że częste są przy­padki, gdy określone dzieło bywa raz oceniane wysoko w ska­li wartości, to znów nisko, jedni uważają je za dobre, inni zaś za bezwartościowe itp. Trwa wciąż spór o pojęcie kiczu skoro nie potrafiono znaleźć jednoznacznej definicji czym jest „zły smak” ani kryterium „kiczowatości” rehabilitowane są nie tylko poszczególne dzieła, lecz całe konwencje artystycz­ne (jak miało to miejsce ostatnio z secesją).