RÓWNIE WAŻNA SPRAWA

Nie mniej istotną sprawą jest wykorzystywanie ję­zyków artystycznych do rozwoju metamecha- nizmu kultury. Obok wyodrębniania jakiegoś jednego języka artystycznego w charakterze metajęzyka kultury (do szczególnej roli, jaką odgrywa tu kino wrócimy) rozwija się tenden­cja do wytwarzania metasztuki: metapoezji (poezja o poezji), metamalarstwa (malarstwo opisujące język malarstwa), metateatru (teatr analizujący język teatru), metafilmu. Trzeci aspekt to wykorzystywanie języków nauki: ma­tematyki, fizyki, lingwistyki jako metajęzyków kultury. Z tego względu uformowanie się se­miotyki jest prawidłowością nie tylko w per­spektywie historii nauki, ale także i faktem sa­moorganizacji kultury. W procesie tym kino zajęło miejsce szcze­gólne, jedynie ono bowiem zdołało zespolić te wszystkie trzy aspekty w sposób jak najbar­dziej organiczny.