STEREOTYPOWY BOHATER

Interesująco z tego punktu widzenia kształtują się losy włoskiego neorealizmu, zwalczającego teatralną pompatyczność, dążącego do całkowi­tego utożsamienia sztuki z rzeczywistością po­zaartystyczną. Najczęściej używaną bronią w tej walce zawsze była „rezygnacja”. Zrezygno­wano ze stereotypowego bohatera filmowego i typowych tematów. Zrezygnowano z udziału aktorów zawodowych, zerwano z praktyką an­gażowania gwiazd, z montażem i z żelaznym scenariuszem. Zrezygnowano również z kon­struowanego dialogu, z muzyki. Taka poetyka odmowy (ros. poetika otkazow) skuteczna jest tylko wtedy, gdy widownia pamięta inną poe­tykę filmową. Bez takich bowiem filmów, jak epopeje historyczne, opery filmowe i westerny, bez gwiazd hollywoodzkich, utraciłaby ona w znacznej części swój artystyczny sens.