TEATR LUDOWY

Bezwzględność teatru ludowego, nie tylko zresztą włoskiego, organicznie wynika z jego umowności. Widz pamięta, że na scenie znajdują się kukły lub maski i uznaje ich smierc, cierpienie, tortury lub porażki nie za śmierć i cierpienie realnych ludzi, ale w duchu karnawałowo-rytualnym. Filmy Germiego były cyniczne, gdyby w bohaterach reżyser ka­zał nam dostrzegać ludzi. Ale on treść charak­terystyczną dla społeczno-demaskatorskiego humanitarnego filmu neorealistycznego prze­kłada na język bufonady. Proponuje dostrzegać w oohaterach maski karnawałowe i marionetki. v plebejskim, grubiańskim i jarmarcznym u jego filmu tkwią nie mniejsze możliwości krytyki społecznej niż w bliższej wykształco­nemu widzowi, a wywodzącej się ż ogólnoeuro­pejskiej myśli oświeceniowej, metodzie uczło­wieczania aktora i humanizacji sceny.