WRODZONA ZDOLNOŚĆ

Sztuka dwudziestego wieku obfituje w przykłady cech opozycyjnych tego rodzaju.Nie chciałbym, aby powyższe uwagi o roli, jaką w procesie aktualizacji wartości pełni artysta oraz instytucje badające i propagujące sztukę zostały mylnie zrozumiane jako opowie­dzenie się za relacjonizmem, a więc obiektywno-subiektywną koncepcją wartości. Pozostaję nadal przy złożonej tu dekla­racji obiektywistycznej. Rola wymienionych czynników w pro­cesie aktualizacji ogranicza się do rozwijania naszych władz poznawczo-emocjonalnych, dostarczania bogato zróżnicowanych bodźców i zwracania uwagi na ich osobliwe, ważne jakości, ich ewentualne funkcje semantyczne lub ekspresyjne.Nasza wrodzona zdolność reagowania poznawczo-emocjonalnego, udo­skonalona i pobudzona dostarczonymi bodźcami, sam wnikli­wy, pogłębiony kontakt odbiorcy ze sztuką spowodują, że do­strzeże on i uzna jej wartość estetyczną.