WSZYSCY WIEMY

Wszyscy wie­my, że poezja posługuje się mową podlegającą wszystkim regułom gramatycznym danego ję­zyka, do których dochodzą jeszcze pewne regu­ły dodatkowe: rymy, wzorce metryczne, stylis­tyka i inne. Zatem tekst poetycki jest bardziej ograniczony i mniej swobodny niż tekst niepoetycki. Powinien więc nieść mniej informacji. Czyli względnie ekwiwalentna informacja typu nieartystycznego potrzebuje mniej słów niż poezja. W rzeczywistości jest jednak właśnie na odwrót: informacyjność tekstu artystyczne­go jest większa, a on sam zawsze jest objętoś­ciowo mniejszy od odpowiadającego mu tekstu nieartystycznego. Paradoks ten ma fundamen­talne znaczenie, tu właśnie tkwi istota tego, co poeci nazywają „cudem sztuki”, a my mogli­byśmy nazwać koniecznością kulturową.