WYJŚCIOWA POZYCJA

Zanim omówimy złożone sfunkcjonalizowane zastosowania takich lub innych elementów ję­zyka kina, zatrzymamy się na najbardziej ty­powych. Ponieważ, jak już zauważyliśmy, ele­ment znaczący zawsze stanowi zakłócenie pew­nego oczekiwania („mechanizm rozróżnień”), po lewej stronie wynotujemy struktury oczekiwa­ne, nieznaczące, a po prawej — ich znaczące naruszenie. Za pozycję wyjściową przyjmiemy punkt widzenia takiego wyimaginowanego wi­dza, który nic nie wie o języku kina, a jego oczekiwania podyktowane są doświadczeniem życiowym (całkiem naturalne będzie dla niego oczekiwanie, by odbicia przedmiotów na ekra­nie zachowywały się tak samo jak te znane mu przedmioty w znanym świecie) lub zostały ukształtowane przez sztuki, które posługiwały się znakami ikonicznymi przed wynalezieniem kina (malarstwo, teatr).