ZBLIŻENIA W FILMIE

Obecnie zaś is­totne dla nas jest coś innego: kiedy w rzeczy­wistości jakiś przedmiot gwałtownie się do nas zbliża — jego górnego brzegu nie odcina żadna krawędź ekranu. Powiększenie przed­miotu (zbliżenie się do niego obserwatora) nie łączy się z zamianą całości przez część, jak to się zdarza w kinie. Istotne jest coś jeszcze: w świecie rzeczywistym przedmiot wprawdzie po­większa się przy zbliżaniu się, ale kurczy się pole widzenia obserwatora, natomiast przy oddalaniu się od obiektu — rozsze­rza się pole widzenia. Z kolei w kinie — a jest to jedna z podstawowych właściwości jego ję­zyka — pole widzenia ma wielkość stałą. Pole ekranu nie może się zmniejszać lub zwiększać. Właśnie powiększanie się eiementów przy zbli­żaniu do nich kamery w połączeniu z nie­zmienną wielkością widzianej przestrzeni (co prowadzi do tego, że części przedmiotu okazują się obcięte przez krawędzie ekranu) stanowi o    swoistości zbliżeń w kinie.